Ze schodów na zachodnim brzegu jeziora Galwe wybudowano aleję spacerową („Aleja Książąt”), która ciągnęła się aż do początku centralnej alei przy domu przewoźnika. Przypuszcza się, że w alei znajdowało się szereg elementów rzeźbiarskich.
Około 1910 roku w Zatroczu wzniesiono rzeźbę Matki Boskiej z Dzieciątkiem, którą rodzina Tyszkiewiczów przywiozła z podróży do Włoch. Rzeźba została umieszczona w parku na wysokim postumencie, zwróconym w kierunku, w którym zbiegają się wody jezior Galwe i Skaistis. Była to najbliższa trasa promowa z półwyspu zatrockiego na stały ląd, którą nadzorował przewoźnik Piotr Sobolewski.
Przewoźnika kochały zarówno dzieci, jak i dorośli, ponieważ był lojalny, zawsze życzliwy, uczciwy i punktualny jak w zegarku. Matka Boska witała wszystkich przyjeżdżających i odjeżdżających, pocieszała służbę i hrabinę Tyszkiewiczową w godzinach smutku.
Rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem zdobiła park w Zatroczu do około 1964 roku. Następnie rzeźba została zdjęta z postumentu i przeniesiona na kraty parku, a ostatecznie wrzucona do jeziora Galwe. Około 1975 roku uszkodzona rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem została odnaleziona przez architekta S. Mikulionisa na cmentarzu we wsi Varnikai i przeniesiona do Bazyliki Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Trokach. Rzeźba została przywieziona do kościoła bez prawej ręki, płaszcza zakrywającego głowę i Dzieciątka. Dzięki opiece monsiniora V. Rūkasa figura Madonny z Zatrocza zachowała się do dziś w kaplicy Römerów kościoła w Trokach.
Kopia rzeźby została stworzona w 2007 roku przez rzeźbiarzy Nerijusa i Rūtę Kavaliauskasów z lanego marmuru, na podstawie starych fotografii i fragmentu oryginału. Obok rzeźby posadzono krzewy róż historycznych odmian.
