W pobliżu Zamku na Wyspie w Trokach znajduje się wyspa Krowia, Karaimka lub Kapuścianka, którą most łączy z miastem i zamkiem. Wyspa ma aż trzy różne nazwy ze względu na niezwykłe historie. Nazwa Krowia wskazuje, że kiedyś na niej było pastwisko i Karaimi wypasali tu krowy. Mieszkańcy wówczas widzieli płynące na wyspę krowy, konie, kozy zaś przewożono na łodziach.
Nazwa Karaimka przypomina nam, że za czasów Witolda znajdowali się tutaj karaimscy żołnierze, strzegący dojścia do Zamku na Wyspie w Trokach. Ten fakt potwierdza, że na tej wyspie była straż przednia . Brak informacji o istniejących tam zabudowaniach – wiadomo tylko, że w 1520 roku na wyspie znajdował się dwór, nabyty przez Jana Sapiehę. Do niego również należała położona obok Wyspa Kapliczna.
Trzecia nazwa – Kapuścianka. Karaimi sadzili na niej kapustę, oni umiejętnie uprawiali warzywa oraz wykorzystywali je w swej kuchni. Szczególną popularnością cieszyła się kapusta, która była składnikiem różnych potraw karaimskich. Na przykład, do kibinów dodaje się drobno posiekaną świeżą kapustę, aby potrawa była bardziej soczysta. Kibiny (w języku karaimskim „kybyn”, w liczbie mnogiej „kybynlar”; pierogi) -to jedne z najbardziej znanych dań karaimskich na całym świecie.
Oprócz kibinów w kuchni karaimskiej popularna też zupa ze świeżej lub kiszonej kapusty, ciasta, pierożki z kapustą, kapusta duszona, sałatki i oczywiście kiubete – tłuste ciasto z nadzieniem. Nadzienie kiubete zazwyczaj składa się z ryby lub mięsa siekanego z dodatkiem warzyw. Kiubete podaje się z rosołem , jako pierwsze i drugie danie. Do nadzienia powszechnie używa się wołowiny lub baraniny, przyprawianej warzywami i ziołami. Karaimi w swej kuchni nie używają wieprzowego mięsa.
W kuchni karaimskiciej można spotkać wiele dań ziemniaczanych np. biok czyli babka ziemniaczana, do tartych ziemniaków dodawana jest drobno pokrajana tłusta wołowina lub baranina. Kuchnia karaimska i litewska mają wiele wspólnych cech.
U Litwinów popularnością cieszą się cepeliny, u Karaimów – kopta. Są to kluski ziemniaczane. Z kości wołowej lub jagnięcej przygotowuje się gęsty wywar, dodaje się kaszę perłową, fasolę oraz dużo marchewki. Do prawie ugotowanej zupy dodają się kluski z utartych ziemniaków z drobno pokrajaną jagnięciną lub wołowiną. Ugotowaną zupę stawia się piekarnika do duszenia.
Karaimi od dawna słyną z gościnności, o której krążą legendy.
Jedna z nich o twierdzy Czufut Kale, położonej w poblizu Bakczysaraju, skąd na Litwę przybyli pierwsi Karaimi. Legenda głosi, że po otoczeniu twierdzy przez wroga mieszkańcy postanowili nie walczyć bronią, lecz gościnnością. Gospodynie przygotowały dużo jedzenia, a starszyzna otworzyła bramy twierdzy, i zaprosiła zmęczonych i głodnych wrogów. Wojsko wroga zdało sobie sprawę, że nie mogą pokonać narodu, który ich spotkał nie bronią, ale chlebem i solą.
Legendy podtwierdzają nie tylko gościnność Karaimów, ale także wyjątkowy smak potraw.Podanie głosi, że muzułmański duchowny po skosztowaniu karaimskiego gulaszu zaniemówił z podziwu. Tak powstała imam baildy – nazwa gulaszu z bakłażanów i pomidorów.
Każdego roku, w sierpniu, na Kapuścianej Wyspie odbywa się ,,Kiermasz Kapuściany”, przypadający na Święto Wniebowzięcia NMP. Kiermasze kapuściane kultywują dawne tradycje, które cieszą się dużym zainteresowaniem gości z Litwy i zagranicy. Podczas uroczystości uczestnicy i goście są częstowani zupą z kapusty.
